AO MADRID DE MEDIADOS DO S. XIX CHEGA A DUQUESA DA GLORIA, UNHA ARISTÓCRATA DE PROVOCANTE SINGULARIDADE. TAMÉN ESTÁ NA CIDADE, POR ASUNTOS DE FAMILIA, A ESCRITORA FEMINISTA ROSALÍA DE CASTRO. ALÍ FAI VIDA SOCIAL, ESCRIBE E REENCÓNTRASE CO HISTORIADOR MANUEL MURGUÍA. AO CALOR DA COMÚN PREOCUPACIÓN POLAS XENTES E A CULTURA DE GALICIA, NACE ENTRE ELES UNHA PAIXÓN QUE A ESCRITORA NON QUERE VER MORRER NAS CADEAS CON QUE A SOCIEDADE DA ÉPOCA AFERROLLA ÁS MULLERES. O AMOR DA ESCRITORA, DESAFIANDO LIMITACIÓNS DE TODO TIPO, DESENVÓLVESE NO CLIMA CONSPIRATORIO DO FINAL DA ERA ABSOLUTISTA, TAN AXITADO COMO TRAXICÓMICO, ONDE A ACTUACIÓN DA DUQUESA DA GLORIA ADQUIRE UNHA SORPRENDENTE RELEVANCIA NO CAMIÑO DA EMANCIPACIÓN.